Иш фаолиятим давомида, судья сифатида қотиллик, талончилик, зўравонлик, порахўрлик, оилавий ажримлар каби қатор жиноий, маъмурий, иқтисодий, фуқаролик ишларини кўриб чиқишимга тўғри келган.

Аммо инсон қадри, шаъни, ғурурини бу қадар поймол қилиб, уни ўз жонига қасд қилишга мажбур бўлишигача олиб боришдек ишни кўрмаган эканман.

Биз ота-оналар фарзандларимизни одоб-ахлоқли, билимли, касб-ҳунарли, комил инсон бўлишини истаймиз ва шу йўлда меҳнатимиз, умримизни сарфлаймиз. Ўғил доим кўз ўнгимизда, аммо қизнинг йўриғи бўлак. Қиз бола бировнинг хасми. Уни муносиб жойга узатиб, борган жойидан тинчиб, ували-жували бўлиб, уйимизга бир келганда ҳам соғ-омон, шод-хандон кўрсак – ишда унум, ҳаловат бўлади. Бироқ у абгор бир ҳолатда, тушкун кайфиятда келса-чи? 

Жиззах шаҳрининг “Зилол” маҳалласида яшовчи Аҳмаджоновларнинг (мақоладаги персонажларнинг исми-шарифи ўзгартирилди) қизи Назокатга зарбдорлик Искандардан совчи кела бошлади. Йигитнинг опаси Васила ҳар борганда “Ёшлар ҳар куни учрашиб юришади, севишган икки ёшни бахтига қарши чиқманг” деявериб ҳаммани шунга кўндирди. Аслида, Назокатнинг иши чўзилиб кетиб, бир-икки марта Искандар, “Кеч бўлиб қолди, ёлғиз юрманг” деб, Назокатни қаршилигига қарамай, ортидан уйигача эргашиб келган эди, холос. Марҳамат ая, “Учрашиб юрибди!”, “Севишган!” деганлари ёлғон эканини айтган ўз қизининг гапига ишонмади-ю, лекин етти ёт бегона, умуман танимайдиган жувоннинг гапига ишониб, суриштириб нетмай, Назокатни Искандарга беришга рози бўлди. 

2021 йилнинг март ойида тўй бўлди. Ҳар бир қизнинг оппоқ либос кийиши хаёли ортида қанчадан-қанча орзулари бўлади. Назокат атиги 3 ойгина кечган келинлик даврини ҳам хурсандчиликда эмас, аксинча азоб-уқубатда ўтказди. Назокат келин бўлиб борган оиласи уни нафақат келин, ҳатто, инсон ўрнида ҳам қабул қилмади. Тўйдан аввал “Назокатдан бошқасига уйланмайман!” деб туриб олган Искандар ҳам “Шу муштипар мени ортимдан келди-ку” демай, хотинига ўта шафқатсизларча муносабатда бўлиб, унинг шаъни ва қадр-қимматини камситиб, калтаклаб келди. Ҳеч кимга бир оғиз гап қайтармаган Назокат қилмаган “айблари” учун деярли ҳар куни калтаклар тагида қолаверди. Ҳеч ким “Қўй, ундай қилма!” демади. Ҳушидан кетгунча дўппослаган эр шу билан чекланиб қолмади. Унга шафқатсизларча муносабатда бўлди. Бунга чидай олмаган, шаъни, ғурури, қадри топталган Назокат, охир-оқибат ўз жонига қасд қилди. У келин бўлиб тушган, қурилиши тугалланмаган бинода сим билан бўйин қисмидан осиб, бу ёруғ оламдан кўз юмди. 

...Ушбу фожиали иш аввал Зарбдор туман судининг очиқ суд мажлиси, кейинчалик аппеляция шикояти асосида Жиззах вилоят судининг жиноят ишлари бўйича судлов ҳайъатида қайта кўриб чиқилди ва суд ҳукми ўз кучида қолдирилди. 

– Назокат, 40 кун деганда уйга келганди, жароҳат излари кўриниб турар эди, – дейди марҳуманинг онаси Марҳамат ая, судда берган гувоҳлигида. – Сумкасида бир бўлак нон кўриб қолиб, нега қотган нон кўтариб юрганини сўраганимда, у уйда овқат ейишга рухсат беришмаётгани, оч қолганида шу нонни ейиш учун олиб юрганини айтган эди. Тўйдан аввал ўз фарзандимни гапларига ишонмай, гулдек қизимнинг умрига зомин бўлдим. Ҳеч бўлмаса, ўша келганида олиб қолганимда эди. Қайтариб юбормаганимда эди... 

Ўзбекистон Республикаси Жиноят Кодекси 103-моддасининг тегишли бандларида назарда тутилган жиноятни содир қилганликда айбланганИскандарнинг иши очиқ суд мажлисида кўриб чиқилди. Ўзбекистон Республикаси номидан ҳукм ўқилди. Уч ой давомида калтакланган келинни оиланинг катталари, қўни-қўшни, участка нозири, маҳалла фуқаролар йиғини наҳотки кўрмади, сезмади? Назокат бугун орамизда йўқ. Сабаби эса эътиборсизликдан. Бефарқлик учун эса жазо йўқ. 

Шуҳрат Худаяров, 
Жиззах вилоят суди судьяси. ЎзА