Шу уйнинг устида турган байроқни...
Шу уйнинг устида турган байроқни ёғоч тутқичидан оҳиста ечиб ўзимнинг қўлимга ўрнатгим келар.
ЖОН СЎЗНИ
Шу уйнинг устида турган байроқни
ёғоч тутқичидан оҳиста ечиб
ўзимнинг қўлимга ўрнатгим келар.
Ҳумоқуш ўтирган туғромизни ҳам
михланган тахтадан аста ажратиб,
юрагим устига ўрнатгим келар.
Озодлик деган шу бебаҳо сўзни
девордан беозор кўчириб олиб
яшириб қўйсайдим кўнгил уйига.
Мумгардиш ичига киргим келади.
Ҳар ҳарфин, ҳар товшир мадҳиямизнинг
содиқ аскар каби қўриб ўтирсам
ёмон қарашлардан, ёмон кўзлардан.
Мен бадбин эмасман,
шубҳачи эмас.
Фақат кутиб-кутиб топганимизни,
Фақат қонлар ютиб топганимизни
Мана бу Ёғочми, Тахтами, Девор –
Мумгардиш – бир лаҳза ғафлатда қолиб
олдириб қўймаса дея қўрқаман.
Мен ушоқ бўлсам-да,
Аёл бўлсам-да,
Ўзимда тургани ишончлироқдай.
ҚУТЛИБЕКА, шоира