Кўркам кўкламнинг ҳузурбахш нафаси кўнгилларга кўтаринки кайфият бағишлайди. Бутун борлиқ уйғонади. Бунда гул ва япроқларнинг муаттар ҳиди, жонбахш елларнинг ажиб шўхлиги, уйғонган ҳаётнинг нафис нафаси қалбларни жунбишга келтиради, қушларнинг оромбахш саси оламни тутади.

Ана шундай дилгир кезларда бироз фурсат топиб, онамиздек азиз ва меҳрибон табиат бағрида бўлишнинг ўзгача гашти бор. Кўкка бўй чўзиб турган азим чинорлар, совуқлардан безиб, баҳорга талпинаётган гулу-райҳонлар, момоларнинг яллалари-ю, шодон қизларнинг ўйин кулгилари оламни қувончга тўлдиради. Aна, олис-олислардан бахшининг овозига жўр бўлиб, дўмбира садоси келмоқда.

Қиру-адирларда полвонлар кураш тушса, тупроқ ҳидини соғинган бободеҳқон кетмонини олиб, даласига ошиқади. Ким кўчат қадаган, ким ер чопган, ким дарахт бутаган. Шу бағрикенг, қоракўз халқимизнинг кўтаринки кайфиятига мос равишда баҳор фасли ҳам ўзининг меҳрга тўла ёмғирлари ва мўътадил ҳаволарини дариғ тутмайди, деб ният қиламиз. Зеро баҳор - янгиланиш, яшариш фасли!

<iframe width="650" height="420" src="https://www.youtube.com/embed/wdNVvEKBGLI" title="Нафосат фаслининг ҳусни муборак!" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe>

Ўткир Алимов тайёрлади

ЎзА